Koci pazur (Cat's Claw)

Koci pazur (Cat’s Claw) albo vilcacora o potoczne nazwy, pod jakimi znana jest czepota puszysta (Uncaria tomentosa). Roślina ta należy do rodziny marzanowatych, naturalnie występuje w lasach deszczowych w Ameryce Środkowej i Południowej oraz na Karaibach. Jest wysokim pnączem o sercowatych, krótkoogonkowych liściach. Kora, liście oraz korzeń stanowią cenny surowiec zielarski, od wieków wykorzystywany w celach leczniczych przez plemiona indiańskie. Naukowcy przypisują roślinie właściwości immunomodulujące. Ponadto udowodniono, że ma ona pozytywny wpływ na stawy. 

   Koci pazur – skład fitochemiczny 

Do celów terapeutycznych wykorzystuje się praktycznie całą roślinę. Preparaty lecznicze produkowane są bowiem zarówno z liści, jak i z korzeni oraz kory pnącza. Specjaliści zidentyfikowali grupę ok. 50 substancji, które prawdopodobnie odpowiadają za właściwości przypisywane vilcacorze. Największą rolę przypisuje się alkaloidom  oksoindolowym, które zdają się stymulować proces fagocytozy i pobudzać aktywność białych krwinek. Istotne mogą być także triterpeny, steroidy roślinne, procyjanidyny oraz glikozydy kwasu chinowego. 

   Koci pazur – lecznicze właściwości

Czepota puszysta jest czasem nazywana modulatorem układu immunologicznego. Wiadomo, że promuje ona prawidłową odporność. Ponadto pomaga zachować w dobrej kondycji stawy i korzystnie wpływa na ich ruchomość. Jest często polecana osobom, które chcą zadbać o odporność czy aparat ruchu. 

   Koci pazur – preparaty  

Preparaty z czepoty puszystej nie są uznawane za leki, a za suplementy diety. Występują w postaci herbatek ziołowych, proszku do sporządzenia naparu oraz w kapsułkach. Preparaty w kapsułkach zwykle zawierają ekstrakt z kory rośliny. Warto szukać takich, które są standaryzowane na zawartości alkaloidów.  

    Koci pazur – dawkowanie i środki ostrożności

Nie ma wytycznych dotyczących dawkowania. W piśmiennictwie najczęściej można spotkać zalecenia stosowania dawek od 60 do 300 mg ekstraktu z rośliny dziennie przez 8-24 tygodni. Przy takim stosowaniu skutki uboczne występują niezmiernie rzadko. 

Substancje zawarte w vilcacorze potencjalnie mogą przyczyniać się do zwiększenia aktywności układu immunologicznego, dlatego osoby, które zmagają się z chorobami o podłożu autoimmunologicznymi (np. toczeń układowy lub rumieniowaty, stwardnienie rozsiane) powinny unikać preparatów z czepotą puszystą. Wydaje się też, że vilcacora nie jest bezpieczna dla kobiet w okresie ciąży i laktacji.