Artemizynina to organiczny związek chemiczny zawierający unikalny mostek nadtlenkowy. Przynależy do grupy laktonów seskwiterpenowych, w naturze można ją znaleźć w kwiatach i łodygach słodkiego piołunu (Artemisia annua). Zarówno sama artemizynina, jak i jej półsyntetyczne pochodne, należą do najpopularniejszych leków przeciwmalarycznych (ACT – terapie skojarzone oparte na artemizynininie). Za badania nad przeciwmalarycznymi właściwościami artemizyniny chińska naukowiec, Tu Youyou, została uhonorowana połową Nagrody Nobla w dziedzinie medycyny w 2015 roku (druga część nagrody przypadła naukowcom, którzy wyizolowali awermektynę).
Naukowo udowodniono skuteczność artemizyniny w zwalczaniu pierwotniaków zarodźca sierpowego (Plasmodium falciparum) oraz periopatogów odpowiedzialnych za choroby dziąseł i jamy ustnej (m.in. Aggregatibacter actinomycetemcomitans, Porphyromonas gingivalis, Terponema denticola, Fusobacterium nucleatum). Ponadto pomaga ona zwalczyć wywołujące boreliozę bakterie Borrelia burgdorferi, bakterie z rodzaju Babezja oraz prątki gruźlicy.
Artemizynina dobrze sprawdziła się w eksperymentalnych terapiach chorób indukowanych przewlekłym stanem zapalnym oraz zaburzeń o podłożu autoimmunologicznym (m.in. RZS, SM, SLE). Udowodniono, że ma ona korzystny wpływ na układ immunologiczny oraz wykazuje działanie immunosupresyjne .
Dawkowanie: brak precyzyjnych wytycznych; standardowo stosuje się dawki rzędu 400-800 mg na dobę. Sugeruje się, by suplementacja była prowadzona nieprzerwanie przez okres od 6 do 12 miesięcy.