Arnika górska

Arnika górska (Arnica montana) zwana także kupalnikiem górskim, to roślina należąca do rodziny astrowatych. Naturalnym obszarem jej występowania są górskie i podgórskie tereny Europy. Jest to roślina lecznicza i kosmetyczna, a duże zapotrzebowanie na surowiec oraz niekontrolowane zbiory sprawiły, że obecnie arnika górska znajduje się pod ścisłą ochroną. Surowiec zielarski pozyskuje się więc z upraw. Preparaty na bazie arniki górskiej stosuje się zarówno zewnętrznie, jak i zewnętrznie. Roślina ma wysoki potencjał leczniczy i szeroki zakres biologicznej aktywności. 

   Arnika górska – skład chemiczny 

Surowiec farmakognostyczny to suszone kwiaty arniki górskiej. Głównymi składnikami biologicznie czynnymi, jakie w nich występują, są laktony seskwiterpenowe typu gwajanu zwane arnikolidami oraz helenalina i jej estry. Oprócz nich ważną rolę odgrywają flawonoidy, kwasy fenolowe, sterole, triterpeny, karotenoidy i olejek eteryczny. 

   Arnika górska – właściwości

Arnika górska korzystnie wpływa na ludzki organizm i pomaga go chronić przed czynnikami zewnętrznymi. Przyczynia się także do dobrego samopoczucia. Wspomaga prawidłowe krążenie krwi i działa ochronnie na wątrobę. Oprócz tego może zwiększać wydalanie wody przez nerki. Stosowana zewnętrznie sprzyja rozjaśnieniu skóry. 

   Arnika górska – preparaty 

Najczęściej spotykane przetwory na bazie arniki górskiej to nalewki, które powinny zawierać nie mniej niż 0,40% sumy laktonów seskwiterpenowych w przeliczeniu na tiglinian dihydrohelenaliny. Na bazie suszonych kwiatów rośliny można przygotować również napar. Natomiast do stosowania zewnętrznego zwykle używa się płukanek, maści i kremów. 

    Arnika górska – środki ostrożności  

Choć arnika górska ma wysoki profil bezpieczeństwa i w zielarstwie jest stosowana od wieków, to jednak nie dla wszystkich będzie odpowiednia. Ostrożność należy zachować zwłaszcza przy stosowaniu wewnętrznym. Nieżyt żołądka, kłopoty z jelitami, przebyty zawał to główne przeciwwskazania do stosowania arniki górskiej. Stosowanie zewnętrzne też jest obwarowane pewnymi ograniczeniami. Otwarte rany, zapalenia skóry, poważne oparzenia nie mogą być traktowane maścią z arniką górską.