Amentoflawon to organiczny związek chemiczny przynależący do flawonoidów, będący pochodną apigeniny. W przyrodzie występuje rzadko, za najlepsze jego źródło jest uznawana Selaginella Tamariscina - chińska roślina z rodziny widliczkowatych. Oprócz tego można go znaleźć w liściach miłorzębu japońskiego (Ginkgo biloba) i częściach naziemnych dziurawca zwyczajnego (Hypericum perforatum). Specjaliści tradycyjnej medycyny chińskiej przypisują mu właściwości przeciwzapalne, przeciwwirusowe, hipoglikemiczne i immunomodulujące.
Obecnie amentoflawon rzadko jest wykorzystywany w celach leczniczych. Powszechnie stosuje się go w suplementacji sportowej – związek ten słynie z korzystnego wpływu na siłę i wytrzymałość fizyczną, ponadto zwiększa wrażliwość na insulinę i promuje produkcję tlenku azotu, co potęguje zjawisko „pompy mięśniowej”.
Naukowcy zidentyfikowali kilka mechanizmów działania amentoflawonu. Udowodniono, że intensyfikuje on uwalnianie wapnia w komórkach mięśniowych, a dzięki temu wzmacnia siłę skurczu mięśnia. Ponadto jest inhibitorem enzymu fosfodiesterazy, co przekłada się na wzrost poziomu cAMP, rozszerzenie naczyń krwionośnych i usprawnienie przepływu krwi. Związek ten może również ograniczać syntezę kwasów tłuszczowych i usprawniać proces lipolizy. Podobnie jak inne flawonoidy jest też wyjątkowo silnym antyoksydantem.
W niektórych suplementach występuje czysty amentoflawon, jednak najczęściej można spotkać ekstrakt z Selaginella Tamariscina standaryzowany na zawartość tego związku.
Dawkowanie: brak norm jednostkowego spożycia.
Dawkowanie jest uzależnione od standaryzacji ekstraktu. Najczęściej rekomendowane dawki ekstraktów z Selaginella Tamariscina, standaryzowanych na zawartość 20% amentoflawonu, wynoszą od 400 do 600 mg na dobę.