Dieta stulatków z Okinawy może pomóc w insulinooporności 

Na Okinawie ludzie mają się dobrze, nawet bardzo. To jedna z 7 stref świata, gdzie spotyka się "stulatków". Cudowne suplementy i nowatorskie rozwiązania?

A no nie. To znowu dieta. Niedawno pojawiło się niezwykle ciekawe badanie, wykazujące, że tzw. Okinawa-based Nordic diet rewelacyjnie sprawdza się w insulinooporności (braku wrażliwości komórek organizmu na insulinę, obok leptynooporności jest to "zmora" ostatnich lat w kontekście chorób metabolicznych).

Jednymi z najpoważniejszych problemów zdrowotnych, z jakimi boryka się ludzkość w epoce post-industrialnej są cukrzyca i otyłość. Zmiana nawyków żywieniowych oraz trybu życia doprowadziły do rozpowszechnienia się zaburzeń metabolicznych niemal na skalę epidemii, i to nie tyko w krajach wysoko rozwiniętych, ale również w uboższych regionach świata. Problem ten niezwykle często i słusznie kojarzony jest ze zjawiskiem oporności na insulinę komórek i tkanek obwodowych, wątroby, mięśni czy tkanki tłuszczowej. Sytuację pogarsza fakt, że insulinooporność, która wyprzedza pełnoobjawową cukrzycę typu 2 o wiele lat, jest trudna do wykrycia. Pogorszona odpowiedź na insulinę to pierwszy etap błędnego koła, w którym słabo reagujące na hormon komórki zmuszają trzustkę do wydzielania większych ilości insuliny, co stopniowo czyni je coraz bardziej opornymi na działanie tego hormonu.

• APOLLO'S HEGEMONY ALA 60 kaps.
  
  Dodaj do koszyka
  Tania wysyłka od 9,99 PLN!
• SWANSON Chromium Picolinate 200mcg 200 kaps.
  
  Dodaj do koszyka
  Tania wysyłka od 9,99 PLN!
• LAB ONE No1 Gluco BLOQ 60 kaps.
  
  Dodaj do koszyka
  Tania wysyłka od 9,99 PLN!

Istnieją jednak regiony świata gdzie ludzie mają się „wybitnie dobrze“, zachowują witalność, dobre sampoczucie i dobry stan zdrowia do późnego okresu starości. Mowa o tzw. „wyspach długowieczności“, czy też „niebieskich strefach“. Do jednej z nich zalicza się Okinawę w Japonii. Tradycyjny sposób żywienia starszego pokolenia, z którego wywodzą się stulatkowie bazuje głównie (75-80%) na żywności pochodzenia roślinnego. Z uwagi na łagodny klimat, w ogródkach położonych nieopodal domostw uprawia się tam całorocznie bardzo dużo różnych - tradycyjne bataty i marchew bogate w beta-karoten, sporo cebuli, czosnku, kurkumy, rozmaite zioła (z bylicy japońskiej robi się nalewkę o charakterystycznym gorzkim smaku) i przyprawy, gorzkie melony (o udokumentowanym, korzystnym działaniu w kontekście uwrażliwiania tkanek na insulinę!), czasem ryby, a z produktów pełnoziarnistych proso, ryż i jęczmień. Znaczenie mają tutaj również dobre tłuszcze. Dzienna podaż kalorii jest nieco niższa (1500-1900 kcal) niż przeciętna, a największy posiłek w ciągu dnia jada się koło południa (śniadanie i kolacja są skromniejsze). Jak widać zatem, starszyzna zamieszkująca tę wyspę w praktyce stosuje powiedzenie „śniadanie jedz jak król, obiad jak książę, a kolację jak żebrak (lub oddaj wrogowi)“. Co istotne również – nie przejadają się, jedzą zgodnie z rytmem około dobowym i tylko wtedy gdy rzeczywiście odczuwają głód, unikają stresu, znaczącą część dnia przebywają w naturalnym oświetleniu i delektują się posiłkiem spożywając go powoli w towarzystwie swoich najbliższych.

Sugerując się niezwykle dobroczynnym działaniem typowej diety z Okinawy naukowcy postanowili sprawdzić jej działanie w kontekście poprawy parametrów metabolicznych osób insulinoopornych. W badaniu wzięło udział 30 insulinoopornych osób w dość zróżnicowanym wieku, ponieważ grupę badawczą obejmowały osoby od 18 do 70 roku życia. Badanie trwało 12 tygodni. W podjętym doświadczeniu zastosowano umiarkowaną zawartość węglowodanów i zwiększoną podaż błonnika, białka i tłuszczu. Postawiono na produkty pełnoziarniste, warzywa strączkowe, tłuste ryby, orzechy i owoce jagodowe (z niską zawartością węglowodanów). Wartość kaloryczna diety wynosiła 1900 kcal.

A wyniki?

Niezwykle zadowalające.

Badani mieli znacznie niższe poziomy cholecystokininy (CCK), GLP-1, glukagonu, insuliny, kortyzolu i greliny (hormon głodu). Bogaty w błonnik pokarm wymuszał niejako dłuższe żucie i wolniejsze spożywanie pokarmu, powodował także efekt "wypełnienia" po posiłku. Dodatkowo produkty z obniżoną zawartością cukrów prostych i niskim indeksem glikemicznym dobrze kontrolowały glikemię poposiłkową i trzymały na wodzy wyrzuty insuliny. Jedzenie bogatsze w tłuszcz oczywiście sprzyja również większemu poczuciu sytości a z drugiej strony jest zalecane jako element diety w leptynooporności (w przeciwieństwie do węglowodanów nie podnosi tak gwałtowanie poziomu leptyny).

Nie jestem wojownikiem armii lowcarb, highcarb czy jakiejkolwiek innej i nie uważam, że istnieje jedno podejście dietetyczne dobre dla wszystkich. Ponieważ takie nie istnieje. Niemniej jednak typowa dieta mieszkańców Okinawy wydaje mi się być kwintesencją zdrowego, zbilansowanego ODŻYWIANIA. Z resztą jej efekty mówią same za siebie.

Zachęcam do zerknięcia na publikację:
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5854836/

Aaaa... no i zapraszam 24 kwietnia o 20.00 na mój webinar poświęcony insulinooporności SportsWebinar.pl