Wciąż stosunkowo często można spotkać się z twierdzeniem, że wykonywanie ćwiczeń siłowych w młodym wieku może wpływać negatywnie na wzrost kości, a tym samym finalną wysokość ciała danej osoby. Aktualnie w dalszym ciągu dochodzi do sytuacji, w których to rodzice nastoletnich chłopców, zainteresowanych wcale nierzadko w tym wieku rozwojem siły i masy mięśniowej, aby wykazać między innymi wyższość w tym względzie nad swoimi rówieśnikami, nie uzyskują ostatecznie zgody swoich zatroskanych opiekunów na regularne uczęszczanie na siłownię z obawy przed zahamowaniem ich wzrostu wysokości ciała i jednocześnie nadmiernym przyspieszeniem dojrzewania płciowego.
Ponadto obserwuje się, że zapytania dotyczące powiązania siłowni ze wzrostem szkieletu są notorycznie odświeżane co pewien okres zwłaszcza na rozmaitych internetowych forach dyskusyjnych poświęconych kulturystyce, bądź ogólnie treningowi siłowemu. Mając na uwadze fakt, iż wciąż wiele osób nie ma pewności, czy systematyczne podejmowanie treningu oporowego w bardzo młodym wieku jest adekwatne dla zdrowia szkieletu rosnącego organizmu, warto przyjrzeć się zatem czy istnieją dowody naukowe wspierające tę teorię.
Trening siłowy dzieci i młodzieży – przegląd literatury
W 2009 roku swoje stanowisko w sprawie treningu oporowego dzieci i młodzieży przedstawiło Amerykańskie Stowarzyszenie National Strength and Conditioning Association (NSCA), które uznało, iż odpowiednio przygotowany i właściwie nadzorowany program treningowy bazujący na ćwiczeniach siłowych z dodatkowym obciążeniem jest stosunkowo bezpieczny zarówno dla chłopców, jak i dla dziewcząt w wieku szkolnym [1]. Co więcej dowiedziono, że dobrze skomponowany trening siłowy u dzieci i młodzieży może przyczyniać się do zwiększenia siły i mocy mięśni, sprawności motorycznej, odporności na kontuzje i urazy związane z uprawianą dyscypliną sportową, a także do polepszenia wyników sportowych, poprawy profilu ryzyka sercowo-naczyniowego, samopoczucia psychospołecznego oraz kształtowania właściwych nawyków związanych z systematycznym podejmowaniem aktywności ruchowej w dzieciństwie i okresie dojrzewania.
Trening siłowy w młodzieńczym wieku
Niemniej jednak należy zaznaczyć, iż chrząstka wzrostowa może być podatna na uszkodzenia w wyniku powtarzających się mikrourazów, co w niektórych sytuacjach może skutkować znacznym dyskomfortem i koniecznością odpoczynku od treningów, a nawet zaburzeniami wzrostu [1, 2]. Rzeczywiście, kilka retrospektywnych doniesień opisujących przypadki opublikowane w latach 70. i 80. ubiegłego wieku wskazują na uszkodzenie chrząstki wzrostowej w okresie preadolescencji (11 – 13 lat) i wieku dojrzewania (12 – 18 lat), jednak większość tych urazów wynikała przede wszystkim z niewłaściwej techniki podnoszenia, maksymalnych ciężarów i/lub braku wykwalifikowanego nadzoru dorosłych [1, 2]. Chociaż dzieci i nastolatkowie są narażeni na uszkodzenie chrząstki wzrostowej, potencjał tego typu urazu może być mniejszy u dzieci w wieku preadolescencyjnym, aniżeli w okresie dojrzewania, ponieważ chrząstka wzrostowa może być w istocie silniejsza i bardziej odporna na siły nacisku u młodszych dzieci.
Trening siłowy - jak wpływa na dzieci i młodzież?
Do tej pory nie odnotowano urazu chrząstki wzrostowej w żadnym badaniu prospektywnym dotyczącym treningu siłowego dzieci i młodzieży, a tym samym nie ma dowodów sugerujących, że regularnie wykonywany trening oporowy wpłynie negatywnie na wzrost i dojrzewanie w tym okresie życia [3, 4]. Ponadto, należy dodać, iż wpływ na wzrost i dojrzewanie płciowe u niektórych adolescentów nie zawsze może wynikać wyłącznie z wykonywanych ćwiczeń, lecz także szeregu innych czynników, które odgrywają bliżej nieokreśloną rolę, a do których zalicza się m.in.: uwarunkowania genetyczne, stres, interakcje psychospołeczne, środowisko rodzinne, spożycie kalorii oraz wydatkowanie energii związane z systematycznym podejmowaniem intensywnego wysiłku fizycznego [5].
Podsumowanie
Niewątpliwie, wszelkie zalecenia dotyczące ćwiczeń lub aktywności dla dzieci i młodzieży niosą zarówno ryzyko odniesienia urazu, jak i szereg potencjalnych korzyści zdrowotnych. Ryzyko obrażeń podczas treningu siłowego lub podnoszenia ciężarów może być zminimalizowane przez wykwalifikowany nadzór trenerów, odpowiednio dopasowany do wieku plan treningowy, rozsądną progresję i ostrożny dobór sprzętu treningowego [1].
Ponadto, ryzyko urazu można obniżyć, ograniczając liczbę ciężkich ćwiczeń podczas treningu, umożliwiając w ten sposób odpowiednią regenerację powysiłkową pomiędzy kolejnymi sesjami treningowymi oraz słuchając pytań i wątpliwości każdego dziecka. Nie istnieją żadne uzasadnione względy bezpieczeństwa, które wykluczają dzieci lub młodzież od udziału w ćwiczeniach siłowych, natomiast właściwie dobrane programy treningowe gwarantują liczne profity, w tym zwiększoną siłę mięśni, niższe wskaźniki urazów związanych z uprawianym sportem, zwiększone parametry wytrzymałościowe kości, zmniejszone ryzyko złamania i polepszoną samoocenę oraz zainteresowanie sprawnością fizyczną [6, 7].
[bg_collapse view="link" color="#92d500" icon="arrow" expand_text="Bibliografia " collapse_text="Bibliografia (zwiń)" ]
- Faigenbaum A.D., Kraemer W.J., Blimkie C.J., Jeffreys I., Micheli L.J., Nitka M., et al.: Youth resistance training: updated position statement paper from the national strength and conditioning association. J Strength Cond Res. 2009 Aug;23(5 Suppl):S60-79. https://journals.lww.com/nsca-jscr/fulltext/2009/08005/Youth_Resistance_Training__Updated_Position.2.aspx
- Caine D., DiFiori J., Maffulli N.: Physeal injuries in children's and youth sports: reasons for concern? Br J Sports Med. 2006 Sep;40(9):749-60. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2564388/
- Falk B., Eliakim A.: Resistance training, skeletal muscle and growth. Pediatr Endocrinol Rev. 2003 Dec;1(2):120-7. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16437017
- Malina R.M.: Weight training in youth-growth, maturation, and safety: an evidence-based review. Clin J Sport Med. 2006 Nov;16(6):478-87. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17119361
- Matina R.M., Rogol A.D.: Sport training and the growth and pubertal maturation of young athletes. Pediatr Endocrinol Rev. 2011 Sep;9(1):441-55.
- Myers A.M., Beam N.W., Fakhoury J.D.: Resistance training for children and adolescents. Transl Pediatr. 2017 Jul;6(3):137-143. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5532191/
- Zwolski C., Quatman-Yates C., Paterno M.V.: Resistance Training in Youth: Laying the Foundation for Injury Prevention and Physical Literacy. Sports Health. 2017 Sep/Oct;9(5):436-443. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5582694/ [/bg_collapse]
Mateusz Durbas
Related posts
Stres przed zawodami.
Dwa lata na treningu.
Czy można jeść margarynę?
5 Comments
Dodaj komentarz Anuluj pisanie odpowiedzi
Ciekawostki
Cynk a odporność – jakie są zależności?
Cynk największą popularność zyskuje jesienią. Jest to w pełni uzasadnione, ponieważ cynk pełni krytyczną funkcję w funkcjonowaniu układu odpornościowego. Jego…
Kurkumina a choroby nowotworowe – jakie są zależności?
Wizytówką kurkuminy jest jej działanie przeciwzapalne, które naukowcy bardzo szeroko opisują w publikacjach naukowych. Przewlekłe stany zapalne uznawane są za…
Magnez w sporcie – jakie są korzyści?
Im większa aktywność fizyczna, tym większe zapotrzebowanie na magnez. Jeśli chcesz zapewnić swojemu ciału optymalne warunki do uzyskiwania progresu sportowego,…
Koenzym Q10 a serce – jakie są zależności?
Serce nieustannie tłoczy krew, która zaopatruje wszystkie nasze tkanki w substancje odżywcze. Co będzie, gdy osłabi swoją pracę? Skutki są…
Maksymalna pompa mięśniowa
Właśnie rozpoczynasz przygodę z treningiem na siłowni, czy może jesteś doświadczonym zawodnikiem szukającym sposobów na optymalizację swojego treningu? Bez względu…
Posiłek potreningowy – najważniejszy w ciągu dnia?
W świecie fitness upowszechniło się takie przekonanie, które głosi, iż posiłek potreningowy jest najważniejszym posiłkiem jedzonym w ciągu całego dnia….
Strength & Conditioning – co to w ogóle jest?
Strength & Conditioning, czyli w wolnym tłumaczeniu siła i kondycjonowanie – co to w ogóle jest za dziedzina nauki i…
Długotrwały trening aerobowy a poziom testosteronu u mężczyzn
Jednym z fizjologicznych systemów organizmu, który jest niezwykle wrażliwy na stres związany z wykonywanymi systematycznie ćwiczeniami fizycznymi jest układ hormonalny….
Większość młodzieży niestety ale nie trenuje na siłowni tylko gdzieś w piwnicy w bloku, lub w garażu.
Nie ma tam żadnego trenera, a zapał i motywację często czerpią ze współzawodniczenia między sobą.
Wielokrotnie próbują udowadniać swoją siłę dźwigając coraz to większe ciężary z techniką ….. szkoda gadać.
Nie obwiniam tu nikogo, ale takie są zwykle realia. Tak nas, samców ukształtowała ewolucja.
Testosteron i hormony buzują w młodym wieku. Efekty…efekty… jak ich niema to trzeba ciężej trenować.
No i niestety, ale ta bomba hormonów która w młodym wieku występuje może zostać przez trening wykorzystana w taki sposób że zamiast urosnąć do góry, rośniemy w bok.
To tylko taki psychologiczne spojrzenie na to co się dzieje i czemu tak się dzieje.
Czytałem wyniki badań i również zgadzam się z artykułem. Trening siłowy u dzieci i nastolatków, pod warunkiem odpowiedniej metodyki i zachowania zasad bezpieczeństwa, nie utrudnia wzrostu kości. Wręcz przeciwnie, może wspomagać ich wzrost dzięki wydzielaniu się większej ilości hormonu wzrostu, obciążeniu kości. Udowodniono, że obciążenie kości i mikrozłamania stymulują tkankę kostną do wzrostu. Ćwiczenia takie jak bieganie, koszykówka, siatkówka itp. również powodują mikrozłamania kości i organizm dobrze sobie z nimi radzi. Tkanka kostna zwiększa swoją gęstość mineralną. Pozostaje więc kwestia techniki, wielkości obciążeń, dobrej regeneracji i przerw między treningami.
Jednak tak jak napisał przedmówca, młodzież nie ma pokory. Podnoszone są zbyt duże ciężary. Zamiast zaczynać pierwsze treningi swoim tempem, nastolatkowie podpatrują kulturystów, którzy spędzili całe lata na siłowni, doskonaląc swój trening, ewoluując cały czas. W efekcie młodzi ludzie próbują robić od razu to samo co seniorzy, narażając się na urazy, kontuzje i przeciążenia kości.
Witam, mam pytanie
Czy w wieku 14 lat podnoszenie 9,5kg na rękę przy masie ciała 72kg oraz wzroście bodajże 175cm to dużo?
Chodzi mi tu o typowe uginanie ramion na siedząco lub na stojąco
Myślę że to nie jest dużo, jednak pod uwagę należy brać indywidualne predyspozycje i uwarunkowania.
Na własnym przykładzie wiem, że trening na ciężarach dla chłopaka 13-15 lat jest niewskazany. Mam 40 lat i 180cm wzrostu. W wieku 13 lat zacząłem bardzo intensywnie ćwiczyć na siłowni i po kilku miesiącach przestałem rosnąć. Z wycieńczenia czesto leciała mi krew z nosa w ciągu dnia. Moje rodzeństwo oraz ojciec mają około 10 cm więcej i rosli do 17-18 roku życia, a ja do 14.