Konsekwencja jest ważna. 

Jak bardzo brakowało mi konsekwencji w moim dotychczasowym życiu, wiem tak naprawdę chyba tylko ja.

Za co się nie zabierałem, zawsze brakowało kropki na końcu zdania. Zawodziłem sam, ale często pozwalałem innym na przyczynianie się do zawału sprawy. Brakowało we mnie konsekwencji. Nie wymagałem od siebie i odpuszczałem innym, przez co sam sobie robiłem pod górkę.

I jakoś tak wszystko zmieniłem. Wróć.. zmieniam. Wróciłem do sportu. A on, ten SPORT, przygarnął mnie i pozwolił się zadomowić. Ja zaś, ciągle urządzam swoje sportowe domostwo. Walczę sam z brakiem swoim umiejętności, słabościami natury fizycznej i mentalnej, pokusami wynikającymi z obżarstwa, i konsekwentnie doskonalę swoje umiejętności. Myślę, że brak konsekwencji, powoduje u wielu sportowców spadek formy.

Wiem, że w życiu codziennym właśnie konsekwencja, a bardziej jej brak, blokuje społeczeństwo w działaniach in plus. Skąd to się bierze? Przemyślałem wiele na ten temat w czasie nieprzespanych nocy. Nie umiałem sobie nigdy odpowiedzieć na pytanie: skąd się bierze brak konsekwencji? Czy to nam się wydaje, że coś sami chcemy, a tak naprawdę, wcale nie chcemy. Czy chcemy, a nie potrafimy dążyć do celów.

Zawiłe to wszystko… prawda? Zawiłe, jak wszystko to, co nas otacza i to co jest już minione. Tak naprawdę musimy sobie odpowiedzieć w pierwszej kolejności: czy tu, gdzie jestem życiowo teraz (dany sport, dana praca, dane miejsce), to czy chcę tu być? Może ten regres przez to, że zastałeś/zastałaś się i dlatego nie idziesz do przodu. Chodzi mi o wewnętrzną satysfakcję, która spowoduje, że konsekwentnie będziemy trwać w konsekwencji . Tak to powinno brzmieć i już! Takie moje zdanie, bo mi się udało.

Zmieniłem spojrzenie na otoczenie, na mój mały świat. Zmieniłem podejście do życia codziennego. I jakoś tak samo zaczęło się układać. Nie chodzi tu o pieniądze, bo tych każdemu z nas ciągle brakuje. Chodzi o samorealizację, o samopoczucie, o ciepło rodzinne. To ostatnie jakże jest ważne, i również ono może się ocieplić, i to dzięki codziennemu, konsekwentnemu (jakże by inaczej) dążeniu do bycia lepszym... lepszym człowiekiem.