Popularne artykuły

Czy przerywany post faktycznie wspiera utratę wagi i jest korzystny dla naszego zdrowia?
Diety

Czy przerywany post faktycznie wspiera utratę wagi i jest korzystny dla naszego zdrowia? 

Przerywany post (intermittent fasting) występuje w różnych formach i zyskuje popularność jako dieta odchudzająca. Naukowcy dokonali przeglądu badań dotyczących okresowego postu, aby określić jego skuteczność w odniesieniu do utraty wagi i innych korzyści dla organizmu. Przerywany post jest od tysiącleci praktykowany w wielu religiach i kulturach. W kulturze zachodniej, w której problemem jest rosnąca otyłość, zyskuje ona na znaczeniu jako modna dieta na redukcję.

Założenie okresowego (albo przerywanego) postu polega na tym, że post pozwala organizmowi używać tłuszczy jako głównego źródła energii zamiast glukozy. Ciało nie tylko zużywa zapas tłuszczu, którego chcemy się pozbyć, ale cały proces pozytywni wpływa na nasz układ odpornościowy. Przerywany post może być przeprowadzony się na wiele sposobów. Najczęściej spotykane są 24- godzinne posty raz w tygodniu, ale inne formy obejmują post na pół dnia i na czczo na drugi dzień, co często wiąże się z redukcją, a nie wyeliminowaniem ilości jedzenia zjedzonego w „postnym” dniu.

Wszystkie odmiany zachęcają do trzymania się naturalnych nawyków żywieniowych w pozostałe dni. Ponieważ okresowy post staje się coraz bardziej popularny, naukowcy badają jego skuteczność pod względem utraty wagi i innych możliwych korzyści dla organizmu. Badacze z Bostonu, Massachusetts, USA, chcieli zebrać wyniki badań w jednym artykule przeglądowym i opublikować swoje prace w bieżącym Raporcie dot. Otyłości na początku tego roku. Przegląd podsumowuje wyniki 14 badań z ostatnich 48 lat poświęconych okresowemu postowi zarówno u zdrowych ludzi, jak i u myszy. Badacze przyjrzeli się zmianom wagi, zmianom poziomu tkanki tłuszczowej, wykorzystaniu glukozy, sile działania insuliny, starzeniu się, zdolności poznawczych, reakcji immunologicznych i wpływowi na serce.

Rozważali również wpływ postu na dobrostan psychiczny w kontekście społecznym oraz jego wpływ na bakterie jelitowe. Naukowcy odkryli, że większość badań potwierdziła związek między przerywanym postem i utratą masy ciała, zmniejszeniem tkanki tłuszczowej, obniżeniem wskaźnika masy ciała (BMI), zdrowiem serca i starzeniem się. Są również pewne przesłanki, że okresowy post może zmniejszyć szkodliwe działanie wolnych rodników i ograniczyć negatywne reakcje odpornościowe. Jednak odkrycia te wymagają dalszych badań, ponieważ są nierozstrzygające; uwalnianie tłuszczów nasyconych z zapasów tłuszczu podczas postu może np. wywoływać negatywną odpowiedź układu immunologicznego.

Ponadto, pozytywny wpływ na zdrowie wątroby zależy od obecności bakterii jelitowych. Istnieją również dowody na zwiększoną siłę działania insuliny w czasie postu, co oznacza, że mniej hormonów musi zostać uwolnionych, aby uzyskać ten sam efekt. Mimo to poziom glukozy we krwi nie zmieniał się w czasie postu. Ogólnie rzecz biorąc, naukowcy odkryli, że te temat ten wymaga większej liczby pogłębionych badań. Po pierwsze, dowody przedstawione na myszach nie zawsze dokładnie przekładały się na ludzi. Jednak trudno jest prowadzić badania na ludziach bez silnej wiedzy i dowodów. Po drugie, okresowy post ma wysoki wskaźnik rezygnacji z powodu wyzwań, jakie stawia społeczny styl życia. W rzeczywistości z tego powodu często zmienia się w dietę opartą na ciągłym ograniczeniu spożycia kalorii, a nie na rzeczywistym poście.

W takich przypadkach stałe ograniczenie przyjmowanej energii może być równie skuteczne, jak okresowe posty. Trudno jest jednoznacznie rozstrzygnąć czy okresowy post faktycznie łączy się z tak olbrzymią liczbą korzyści zdrowotnych, o jakie jest podejrzewany. Na pewno pomaga utrzymać zdrową wagę. Pozostałe aspekty wymagają dalszych badań, ale to, co aktualnie wiemy, wydaje się być bardzo obiecujące.

[bg_collapse view="link" color="#92d500" icon="arrow" expand_text="Bibliografia " collapse_text="Bibliografia (zwiń)" ]
1. Stockman et al. Intermittent Fasting: Is the Wait Worth the Weight? Current Obesity Reports. 2018;7(2):172-185. doi:10.1007/s13679-018-0308-9. [/bg_collapse]

Related posts

Dodaj komentarz

Required fields are marked *