Monolauryna – 8 niesamowitych korzyści zdrowotnych, mechanizm działania i potencjalne efekty uboczne 

Monolaurin (pl. Monolauryna) jest składnikiem oleju kokosowego. Wzmacnia odporność i leczy infekcje bakteryjne, wirusowe i grzybicze. Wszyscy jesteśmy zaniepokojeni wzrostem oporności na antybiotyki. Czy monolauryna może stać się użyteczną opcją leczenia? Czytaj dalej, aby odkryć korzyści jej stosowania oraz kilka potencjalnych wad.

Czym właściwie jest monolauryna?

Monolauryna jest naturalnie występującym tłuszczem obecnym zarówno w tłuszczu kokosowym, jak i mleku ssaków [1]. Monolauryny, który jest znany jako monolaurynian glicerolu, laurynian glicerolu lub 1-lauroilo- glicerolu, jest monoglicerydem (pojedyncza cząsteczka glicerolu przyłączona do kwasu tłuszczowego) [2]. Olej kokosowy to 48% kwasu laurynowego, który jest ceniony w przemyśle spożywczym i suplementach diety. Kwas laurynowy przekształca się w monolaurynę w organizmie [3]. Monolauryna jest obiecującym środkiem przeciwdrobnoustrojowym ze względu na działanie przeciwbakteryjne i przeciwwirusowe, bezpieczeństwo i brak toksyczności [4].

Typowe zastosowanie monolauryny

• produkcja żywności: Jest stosowana jako dodatek do żywności, emulgator i jako środek konserwujący. Stosuje się ją w produkcji lodów, margaryn i spaghetti [5,6],
• produkcja: jest powszechnie stosowana w dezodorantach, kosmetykach, detergentach i środkach owadobójczych [7],
• suplement diety: monolaurynę przyjmuje się jako suplement diety z uwagi na jej potencjalne korzyści zdrowotne [8],
• zdrowie: monolaurynę stosuje się w leczeniu zakażeń bakteryjnych, grzybiczych i wirusowych; może także leczyć schorzenia skóry, wzmacniać układ odpornościowy i równoważyć dobre bakterie [9,10].

Działanie przeciwwirusowe monolauryny

Monolauryna zabija każdego wirusa, który ma tłuszczową (lipidową) membranę na zewnątrz [11]. Ponieważ monolauryna ma tę samą wielkość co cząsteczka tłuszczu wirusa, wchłania się w warstwę tłuszczu komórki. Ponieważ nie ma dobrej siły wiązania, zapobiega dołączaniu się wirusa i wchodzeniu do komórek gospodarza, zatrzymywaniu infekcji i replikacji [12]. Monolauryna w ten sposób zakłóca replikację wirusa poprzez blokowanie sygnałów replikacji DNA [13]. Kiedy monolauryna wiąże się z otoczką wirusową, czyni wirus bardziej podatnym na działanie układu odpornościowego gospodarza [14].

Aktywność przeciwbakteryjna monolauryny

Monolauryna włącza się do błony komórkowej bakterii Gram-dodatnich i niszczy je poprzez rozbijanie błony komórkowej. Zapobiega to replikacji i rozprzestrzenianiu się bakterii, co ułatwia pracę układu odpornościowego [15]. Monolauryna zatrzymuje w ten sposób produkcję większości toksyn Staphylococcus i innych białek na poziomie bakteryjnym DNA. Blokuje także produkcję beta-laktamazyn, które są odpowiedzialne za oporność na penicyliny, cefalosporyny o rozszerzonym spektrum działania, monobaktamów i karbapenemy [16]. Monolauryna destabilizuje błony komórkowe i blokuje transkrypcję DNA bakterii[17].

Aktywność przeciwzapalna monolauryny

Może zmniejszać ekspresję zapalnych cytokin, IL-1α i IL-1β [18].

Odporność a monolauryna

W stężeniach poniżej 10 mikrogramów / ml monolauryna zwiększa liczbę limfocytów T, poprawiając odporność. Czyni to poprzez swoje działanie na szlaku sygnałowym kontrolującym uwalnianie IL-2, cytokiny niezbędnej do proliferacji komórek T [19].

Korzyści zdrowotne wynikające z regularnego stosowania monolauryny

1) Monolauryna jest antybakteryjna:

Monolaurin wykazał działanie przeciwbakteryjne przeciwko wielu szczepom bakterii, w tym opornym na antybiotyki [20,21]. Ponadto monolauryna może hamować aktywność wielu bakterii Gram-dodatnich, takich jak Bacillus subtilis [22]. Jednak monolauryna nie jest skuteczna wobec bakterii Gram-ujemnych, takich jak Salmonella, która ma inny rodzaj zewnętrznej błony komórkowej niż bakterie Gram-dodatnie [23]. W kilku badaniach monolauryna wykazała jednak pewną zdolność do hamowania wzrostu bakterii gram-dodatnich i gram-ujemnych w skórze dzieci [24]. Monolauryna jest o wiele bardziej skuteczna niż kwas laurynowy przy zabijaniu wirusów i bakterii [25]. Monolaurin zwalcza antybiotykooporne bakterie - wiele bakterii może rozwinąć oporność na leki, ale monolauryna jest skuteczna w leczeniu organizmów odpornych na antybiotyki [26]. W badaniu na komórkach porównywano monolaurynę i 6 powszechnie stosowanych antybiotyków (w tym penicylinę, oksacylinę i wankomycynę) w leczeniu infekcji skórnych. Monolauryna wykazuje podobną skuteczność i mniejszą oporność na antybiotyki wobec szerokiej gamy bakterii.

Monolaurin jest obiecującym składnikiem w walce z opornym na metycylinę Staphylococcus aureus (MRSA) w komórkach ludzkich. Istnieją jednak różne szczepy opornych na wankomycynę Enterococcus (VRE), które rozwinęły częściową (do 70%) oporność na monolaurynę. Zmutowane bakterie Enterococcus nauczyły się dokręcać ściany komórek, utrudniając wnikanie monolaurynie [27].

Monolauryna zmniejsza toksyczność infekcji gram-dodatnich i pomaga wankomycynie pracować lepiej przeciwko opornym szczepom [28]. Ponadto monolauryna nie wywiera niekorzystnego wpływu na „dobre” bakterie [29]. Monolaurin wstrzymuje produkcję toksyn bakteryjnych Bacillus anthracis - to gram-dodatnia bakteria, która produkuje toksyny i ma potencjalne zastosowanie w bioterroryzmie. Monolauryna hamuje geny (pagA, lef i cya), które umożliwiają wąglikowi wytwarzanie toksyn [30]. Ten mechanizm zmniejszania toksyczności zakażeń gram-dodatnimi dotyczy wielu organizmów, więc monolauryna prawdopodobnie zmniejszy toksyczność jakiejkolwiek infekcji gram-dodatniej, przez zmniejszenie jej nasilenia. Ponadto, zdrowe komórki stają się silniejsze dzięki monolaurynie.

Monolaurin zapobiega zespołowi szoku toksycznego - Monolauryna (100 do 300 mg / ml) spowolniła lub zatrzymała rozwój bakterii w laboratorium i zmniejszyła toksyczność Staphylococcus u 54 pacjentów z zespołem wstrząsu toksycznego (TSS) [31]. Zmniejsza również liczbę zgonów związanych z TSS (zespołem wstrząsu toksycznego) u królików [32].

Monolauryna zabija H. Pylori - monolaurin jest skuteczny w zabijaniu bakterii jelitowych Helicobacter pylori [R]. H pylori jest bakterią gram-ujemną. W przeciwieństwie do innych bakterii Gram-ujemnych H. pylori jest wyjątkowo wrażliwy na monolaurynę. Jednak mechanizmy działania nie zostały jeszcze zidentyfikowane [33]. Monolauryna może zabić H. pylori, niezależnie od pH żołądka [34]. Przyjmowanie monolauryny, samej lub w połączeniu z antybiotykami, może okazać się korzystne w zapobieganiu i leczeniu wrzodów żołądka, szczególnie tych, które są trudne do leczenia i / lub są oporne na antybiotyki [35]. Monolauryna w połączeniu z monokapryną, kwasem laurynowym lub monomezrem miała lepsze wyniki w leczeniu zakażeń bakteryjnych[36].

​Nieleczone myszy, którym wstrzyknięto Staphylococcus aureus umierały w ciągu tygodnia. Jednakże 50% myszy leczonych codziennie wankomycyną i monolauryną przeżyło przez 30 dni [37]. Ponadto ponad 60% myszy przeżyło, gdy otrzymywały codzienną kombinację oleju origanum i monolauryny . W innym badaniu na myszach grupy otrzymujące wankomycynę, monolaurynę lub ich kombinację wykazały podniesioną odporność wobec S. aureus (50 do 70% przeżywalności) [38].

Monolauryna może leczyć boreliozę! Monolauryna zabija bakterie (Borrelia burgdorferi), które powodują boreliozę. Choroba Lyme jest trudna do leczenia. Leczenie monolaurynami może być korzystne w zwiększaniu obecnego leczenia lub nawracającej chorobie z Lyme [39].

2) Monolauryna wykazuje działanie przeciwwirusowe

Monolauryna hamuje rozwój wielu wirusów powleczonych tłuszczem, które zakażają ludzi i zwierzęta. Wirus w tłuszczowej otoczce może żyć w twoim ciele przez lata i poważnie zakłócać twój metabolizm. Monolaurin osłabia lub doprowadza do rozpadu tłuszczowe powłoki wirusów, a co za tym idzie – zabije je[40].

Monolauryna zabija następujące wirusy, które mają otoczki tłuszczowe [41]:

• wirus cytomegalii,
• wirus Epstein-Barr,
• HIV-1, HIV +,
• wirus odry,
• herpes simplex virus-1 i 2,
• herpesviridae (wszystkie),
• wirus limfotropowy człowieka (typ 1),
• pęcherzykowe zapalenie jamy ustnej,
• wirus Visna,
• wirus grypy,
• pneumowirusa,
• wirus mięsaka,
• wirus syncytialny.

Monolaurin zwalcza opryszczkę - onolauryna jest skuteczna w walce przeciwko wirusom opryszczki, które powodują opryszczkę ust i opryszczkę narządów płciowych [42]. Może być też skuteczna przeciwko wirusowi ospy wietrznej-półpaśca (powodując ospę wietrzną i reaktywując się, aby spowodować półpasiec). Jednakże nie są dostępne żadne badania z udziałem ludzi, które mogłyby potwierdzić tę tezę[43]. U zwierząt monolauryna wykazuje działanie przeciwwirusowe przeciwko wirusowi opryszczki pospolitej (wywołującym opryszczkę) [44]. Jednak monolauryna (5% monolaurynian glicerolu w rozgrzewającej mieszance lub w wodzie morskiej) znacznie zmniejszyła transmisję (przenoszenie) opryszczki narządów płciowych u myszy.

Monolaurin może zabić inne wirusy - istnieje wiele anegdotycznych doniesień na temat monolauryny pomagających zwalczyć grypę. Monolauryna z ludzkiego mleka kobiecego, jest skuteczna przeciwko wirusowi cytomegalii, ale nie działa przeciwko wirusowi powodującemu przeziębienie, rinowirusowi [45]. U samic małp codzienne stosowanie żelu dopochwowego monolauryny zmniejszyło ryzyko zakażenia SIV, postać HIV występująca u małp naczelnych [46].

Monolauryna a świńska grypa - w pewnej metaanalizie monolaurynę wymieniono jako potencjalnie skuteczny środek przeciwko świńskiej grypie [47].

3) Monolauryna jest przeciwgrzybicza

Monolauryna może dezaktywować lub niszczyć różne grzyby i drożdże. Należą do nich niektóre gatunki powodujące grzybice [48]. Monolauryna może zabić Candida albicans obecne w jamie ustnej i żeńskim układzie rozrodczym [49]. W badaniu (DB-RCT) 36 kobiet monolauryna była skuteczna przeciwko Candida albicans, które mogą powodować infekcje intymne. Może zatem hamować wzrost Candida albicans w jelitach i zmniejszać ryzyko infekcji grzybiczych pochwy [50].

• ECOLOGICAL FORMULAS Monolaurin 600mg 90 kaps.
  
  Dodaj do koszyka
  Tania wysyłka od 9,99 PLN!

4) Monolauryna jest przeciwpasożytnicza

Monolauryna zabija powszechnie występującego pasożyta giardia lamblia [51]. Badania na zwierzętach wskazują, że pasożyty jelitowe giardia lamblia i entamoeba histolytica wykazują dobrą odpowiedź na połączenie metronidazolu (leku przeciwpasożytniczego) i monolauryny [52].

5) Monolauryna wzmacnia układ odpornościowy

Oprócz leczenia infekcji, monolauryna może także wpłynąć na poprawę funkcjonowania układu immunologicznego. Monolauryna poprawia funkcję limfocytów T, które rozpoznają i zabijają bakterie i wirusy [53]. Badania laboratoryjne pokazują, że monolauryna jest skuteczna w zapobieganiu i leczeniu pacjentów z niedoborem odporności poddanych chemioterapii z zakażeniem C. albicans [54]. Monolaurin jest jednym z wielu suplementów, które pomagają poprawić zdrowie układu odpornościowego u pacjentów z syndromem przewlekłego zmęczenia. Monolauryna może być skuteczna w zabijaniu wielu wirusów i dysfunkcji układu odpornościowego [R].

6) Monolauryna może pomóc w leczeniu choroby Alzheimera

​Monolauryna może być korzystna w leczeniu choroby Alzheimera, powiązanej z zakażeniem wirusem opryszczki [55]. Obecność wirusa opryszczki pospolitej typu 1 (HSV1) w mózgu z allelami typu 4 genu apolipoproteiny E jest związana ze zwiększonym ryzykiem choroby Alzheimera . Średniołańcuchowe kwasy tłuszczowe, takie jak kwas laurynowy, są obecne w oleju kokosowym i przekształcają się w monolaurynę w organizmie. Wątroba może przekształcić się w ketony, które są ważnym alternatywnym źródłem energii dla mózgu. Mogą być więc korzystne dla osób z zaburzeniami pamięci [56].

7) Monolauryna pomaga kontrolować masę ciała

Wiele wirusów pokrytych tłuszczem może zakłócać metabolizm, co prowadzi do przybierania na wadze, a w konsekwencji – do otyłości. Monolaurin może wspomagać kontrolę wagi poprzez zabicie tych „przechowywanych” w organizmie wirusów [57]. Spalanie kalorii i rozkład tłuszczu (poprzez utlenianie), redukcja magazynowania tłuszczu.

8) Monolauryna poprawia zdrowie skóry

Monolauryna zatrzymuje i łagodzi infekcje skóry, więc może być stosowana w leczeniu trądziku [58]. Badanie (DB-RCT) w dwóch klinikach dermatologicznych wykazało, że olej kokosowy, który zawiera monolaurynę, jest skuteczny przeciwko trądzikowi wywołanemu przez Staphylococcus aureus.

Czy monolauryna jest bezpieczna?

Monolauryna jest obecna w mleku matki, jednej z najbezpieczniejszych i najzdrowszych dostępnych substancji. Monolauryna jest także obecna w oleju kokosowym, który jest jadalny, nietoksyczny i bardzo powszechnie wykorzystywany w kuchni. Olej kokosowy jest bezpieczny, jeśli nie masz uczulenia na orzech kokosowy [59]. Monolauryna jest bezpieczna dla większości ludzi, gdy stosuje się ją w małych ilościach (tj. w żywności). Chociaż nie udowodniono, że jest bezpieczny w ilościach leczniczych, tysiące badań podkreślają jego wartość terapeutyczną [60].

Potencjalne efekty uboczne

Niektóre osoby zgłaszają krótkotrwałe skutki uboczne, które są wywoływane przez efekt "wymarcia" (reakcja Herxheimera: kiedy wiele organizmów infekujących umiera szybko, mikroby wydzielają toksyny) [61]

Objawy są przejściowe i mogą obejmować:

• ból głowy,
• ból mięśni,
• wysypkę skórną,
• trądzik,
• nudności,

Możesz uniknąć tej jednorazowej reakcji, budując stopniowo pełną dawkę (przez około 7 do 10 dni). Jeśli wystąpią niepożądane efekty, po prostu przestań brać monolaurynę na dzień lub dwa, aby dać swojemu organizmowi trochę więcej czasu na usunięcie martwych mikroorganizmów. Rozpocznij ponownie od mniejszej dawki i stopniowo zwiększaj, aż twoje ciało będzie w stanie sobie z tym poradzić [62]. Monolauryna może powodować zaburzenia zapalne lub problemy z opornością - monolauryna jest substancją korzystną w wielu przypadkach, ale kwas laurynowy może powodować nadmierną aktywność komórek T (komórki odpornościowe) co powoduje zwiększenia stanu zapalnego. U myszy pogarsza stwardnienie rozsiane, w którym układ odpornościowy atakuje osłonkę ochronną (mielinę), która pokrywa włókna nerwowe i powoduje problemy komunikacyjne między mózgiem a resztą ciała [63]. Osoby z zapaleniem jelit lub ryzykiem stwardnienia rozsianego powinny ograniczyć spożycie kokosa i oleju MCT, a zatem monolauryny.

Ograniczenia i zastrzeżenia

Nie stosuj monolauryny, jeśli masz uczulenie na orzechy kokosowe. Obecnie nie posiadamy informacji na temat interakcji monolauryny z innymi lekami. Niewiele wiadomo o stosowaniu monolauryny podczas ciąży i karmienia piersią. Istnieją ograniczone dowody pochodzące z badań na ludziach [64].

Formy monolauryny i jej dawkowanie

Kwas laurynowy znajduje się głównie w:

• suplementy diety,
• olej kokosowy,
• świeży kokos,
• mleko kokosowe,
• ludzkie mleko,
• kozie i krowie mleko (zawierają tylko niewielki procent kwasu laurynowego).

Jaki jest najlepszy sposób na przyjmowanie monolauryny?

Najbogatszym źródłem pożywienia kwasu laurynowego jest olej kokosowy (50% kwasu laurynowego). Występuje również w mleku kokosowym, wodzie kokosowej i twardym kokosie. Twój organizm może przekształcić kwas laurynowy w monolaurynę. Nie wiadomo, ile kokosu należy spożyć, aby otrzymać wystarczającą ilość monolauryny do leczenia lub zapobiegania niektórym chorobom [65].

Monolauryna jest dość gorzka. Suplementy są dostępne w kapsułce i proszku.

Dawkowanie monolauryny

Monolauryna nie została oceniona przez FDA pod kątem jej zastosowania terapeutycznego, dlatego nie ma standardowych wytycznych dotyczących dawkowania [R]. Klinicyści zalecają, aby osoby w wieku 12 lat i starsze zaczynały od 750 mg monolauryny od 2 do 3 razy dziennie, przez tydzień. Dla tych, którzy czują się tak, jakby doszło do infekcji wirusowej, lekarze często zalecają przyjmowanie sześciu kapsułek 300 mg z jedzeniem. Możesz zmniejszyć dawkę w miarę poprawy objawów. Niektórzy lekarze zalecają również dawkę podtrzymującą 600 mg na dobę w leczeniu wirusa Epsteina- Barr, Herpes 1 i 2 lub innych przewlekłych stanów wirusowych.

Jeśli ktoś bierze olej kokosowy jako źródło kwasu laurynowego, to idealna dawka może zależeć od genetycznej zdolności organizmu do zamiany kwasu w monolaurynę. Naturalne produkty nie zawsze są bezpieczne, a dawki mogą być ważne. Postępuj zgodnie ze wskazówkami dotyczącymi etykiet produktów i skonsultuj się z lekarzem przed użyciem.

Interakcje monolauryny z lekami

Monolauryna zwiększa skuteczność niektórych antybiotyków (nizyny, dehydrooctanu sodu, kwasu etylenodiaminotetraoctowego) [66]. Skuteczność przeciwbakteryjna monolauryny w przemyśle spożywczym może być znacznie zmniejszona w produktach spożywczych o dużej zawartości tłuszczu lub niskiej skrobi.

Monolaurin vs. Lauricidin vs. Olej kokosowy

Olej kokosowy to jadalny olej zebrany z dojrzałych orzechów kokosowych (Cocos nucifera). Około 40 do 60% oleju kokosowego pochodzi z kwasu laurynowego [67].

Monolauryna jest najlepiej oczyszczonym estrem glicerynowym kwasu laurynowego i jest bardziej aktywna biologicznie niż kwas laurynowy.

Laurycydyna jest produktem dostępnym na rynku. Łączy on kwas laurynowy z oleju kokosowego z roślinnym gliceryną (nie sojową), wytwarzając oczyszczony ester znany jako monolauryna [68].

Podczas spożywania produktów z orzecha kokosowego da korzyści zdrowotne, monolauryna i lauricydyna są silniejsze i bardziej niezawodne w leczeniu konkretnych chorób.

Recenzje użytkowników

Opinie użytkowników są bardzo pozytywne ze względu na skuteczność, dostępność i satysfakcję. Infekcje wirusowe wywołane przez infekcje opryszczki, parwowirusa i Candida znikają lub ustępują w ciągu 2 do 3 miesięcy bez skutków ubocznych. Konsekwentne, ciągłe stosowanie zmniejsza częstotliwość występowania wyprysków i opryszczki.

​Jeden z użytkowników zgłosił, że było to bolesne owrzodzenie opryszczki, którego inne konwencjonalne metody leczenia nie mogły zwalczyć, a z którym monolauryna poradziła sobie doskonale.

Wielu holistycznie nastawionych lekarzy twierdzi, że widzą niesamowitą poprawę ogólnego samopoczucia klientów.

[bg_collapse view="link" color="#92d500" icon="arrow" expand_text="Bibliografia " collapse_text="Bibliografia (zwiń)" ]

1. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23077821
2. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10933257
4. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4975867
5. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20021093
6. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28483964
7. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19895490
8. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1352223
10. http://www.academicjournals.org/journal/AJPP/article-full-text-pdf/0C0410F43049
11. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19134433
13. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8030973
14. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC352602
15. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1622174
16. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16475828
17. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4924139
18. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19961546
19. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3186956
20. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23767861
21. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19895490
22. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17966176
23. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19469285
24. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19469285
25. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20021093

26.https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23767861

27. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19469285
28. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20021093
29. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23767861
30. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23767861
31. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4738477
32. http://online.liebertpub.com/doi/abs/10.1089/act.2006.12.310?journalCode=act
33. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4066823
34. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12556212
35. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10933257
36. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4461171
37. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4924139
38. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC90807
39. http://online.liebertpub.com/doi/abs/10.1089/act.2006.12.310
41. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25997382

​42.

43. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19134433
44. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/6354008/
45. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19895490
46. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16475828
47. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23632012
48. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC118062
49. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27096322ó
50. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4892314
51. https://pubchem.ncbi.nlm.nih.gov/compound/lauric_acid
52. http://online.liebertpub.com/doi/abs/10.1089/act.2006.12.310
53. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19895490
54. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1622174
55. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28483964
56. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19895490
58. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8030973
59. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17966176
60. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19469285
62. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19895490
63. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19469285
64. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20021093
65. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23767861
66. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4066823
67. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12556212 [/bg_collapse]