Wlewy dożylne z kurkuminy 

Od tysięcy lat ludzkość korzysta z leczniczych właściwości roślin, a jednym z najbardziej cenionych, naturalnych lekarstw jest złocista królowa przypraw - kurkuma. Jej główna substancja czynna, kurkumina ma silne właściwości przeciwzapalne i przeciwutleniające, a naukowcy systematycznie sprawdzają wpływ jej zastosowania w przeróżnych jednostkach chorobowych. Jej poważnym minusem jest niska biodostępność i konieczność równoległego przyjmowania substancji wspomagających przyswajanie, by można było zaczerpnąć z jej dobrodziejstw. Bazując na wynikach badań, najefektywniejszym sposobem administracji jest podanie kurkuminy we wlewie dożylnym, dzięki czemu wykazuje znacznie wyższą skuteczność.

• HEALTHLABS CurcuminMe 60 kaps.
  
  Dodaj do koszyka
  Tania wysyłka od 9,99 PLN!
• NOW FOODS Curcumin 120 Softgels
  
  Dodaj do koszyka
  Tania wysyłka od 9,99 PLN!
• APOLLO'S HEGEMONY Curcumin 95 + Piperine 120 kaps.
  
  Dodaj do koszyka
  Tania wysyłka od 9,99 PLN!

Czym jest kurkumina?

Jest to związek z grupy fenoli, główny reprezentant kurkuminoidów. Ma charakterystyczną żółto-złotą barwę, która wzbogaca wartość wizualną potraw. Jej walory, zarówno kulinarne, jak i terapeutyczne od tysięcy lat wykorzystywane są w kulturze azjatyckiej. Medycyna ajurwedyjska wskazuje na stosowność użycia kurkumy w przypadkach problemów trawiennych, zaburzeń pracy wątroby, infekcji, przeziębień, a nawet naskórnie dla przyspieszenia gojenia ran. Po raz pierwszy wyizolowana została już w 1815 roku przez Vogela i Pelletiera^[1].

Obecnie kurkumina jest przedmiotem licznych badań naukowych ze względu na silny potencjał przeciwzapalny. Jej efektywność sprawdzana jest w przeróżnych jednostkach chorobowych, od prostych infekcji, przez choroby układu krążenia i depresję, aż po ciężkie nowotwory. Jest to substancja uważana za bezpieczną, gdyż dawki 8 gram, a nawet dochodzące do 12 gram na dobę u ludzi nie były toksyczne^[2].

Kurkumina przyjęta doustnie natrafia na szereg przeszkód zanim trafi do krwiobiegu. Podanie dożylne pozwala je pominąć.

Charakterystyczną dla kurkuminy cechą jest ekstremalnie niska biodostępność po przyjęciu doustnym, co jest też jej największą wadą. To ograniczenie nie pozwala na osiągnięcie pełni korzyści, jakie mogłaby dawać kurkumina. W pewnym badaniu sprawdzono efekty podawania dużych dawek kurkuminy. Ilości do 8 gram nie skutkowały wzrostem poziomu kurkuminy we krwi. Wzrost notowano natomiast przy dawkach 10 i 12 gram, jednak takie ilości powodowały dyskomfort u badanych osób, ze względu na ilość kapsułek do połknięcia^[2]. Szczególnie dokuczliwe byłoby to przy regularnym, codziennym stosowaniu, a takie jest wymagane do osiągnięcia efektów terapeutycznych.

Niska biodostępność kurkuminy wynika z licznych przekształceń w jelitach i wątrobie. Kurkumina w tych narządach podlega reakcjom glukoronizacji, redukcji i siarczanowania^[2]. Stosowane są różne zabiegi mające podnieść przyswajalność i efektywność działania, takie jak na przykład dodatek ekstraktu pieprzu czarnego, ze względu na obecność piperyny hamującej glukoronizację. Badacze dowiedli, że 20 mg piperyny zwiększa przyswajalność dawki 2 g kurkuminy aż o 2000%!^[3]

Inne zabiegi podnoszące biodostępność to opakowywanie cząsteczek kurkuminy w liposomalne otoczki lub ich sprzęganie z cząsteczkami fosfolipidów, a także tworzenie nanocząsteczek^[4]. Jedną z najefektywniejszych form pozostaje podanie dożylne, dzięki któremu pomijamy ograniczenia na poziomie jelit i szybciej dostarczamy kurkuminę do potrzebujących tego organów. Wykazano, że nawet 50-krotnie większa dawka podana oralnie, skutkuje 6-krotnie mniejszym stężeniem kurkuminy w osoczu niż w przypadku podania dożylnego^[5].

Jednym z ciekawszych zastosowań jest wspieranie terapii nowotworów.

Poszukiwania efektywnie działających leków wspomagających pacjentów z nowotworami, które jednocześnie nie będą go jeszcze bardziej wyniszczać nieustannie zaprzątają głowy setki badaczy. Kurkumina jest jednym ze środków, które cieszą się największym zainteresowaniem na tym polu, dlatego też sprawdzono jej działanie na różne typy nowotworów. Dla przykładu, u pacjentów z nowotworem jelita grubego odnotowano wzrost masy ciała bez zwiększenia ilości pożywienia. Zasługi te przypisuje się zwiększonej ekspresji p53 w komórkach nowotworowych, co przyspiesza ich apoptozę. Zanotowano również obniżenie stężenia TNFα^[6], co w przypadku nowotworów ma spore znaczenie. Używając kurkuminy w eksperymentach z nowotworami pęcherza, również odnotowano wpływ na nasilenie apoptozy komórek rakowych^[9].

Kurkumina na hamowanie rozwoju nowotworów wpływa na kilka sposobów. Jednym z nich jest ochrona cząsteczek DNA przed utlenianiem wywołanym arszenikiem^[7]. Znaczną częścią działania kurkuminy jest modulacja aktywności NF-kB i ekspresji genów od niego zależnych. Dzięki temu działanie kurkuminy skutkuje obniżeniem zapalnej cyklooksygenazy COX-2, cykliny D1, Bcl-2, Bcl-x(L), iNOS i innych czynników zaangażowanych w rozwój nowotworów^[1][8].

Podstawowym mechanizmem działania jest redukcja stanów zapalnych. Dzięki temu możliwe jest ograniczenie dolegliwości bólowych.

Jak już wyżej wspomniano, jednym ze skutków działania kurkuminy jest obniżenie COX-2. Podobnym mechanizmem działania charakteryzują się popularne leki przeciwzapalne, takie jak ibuprofen czy paracetamol, które wykorzystywane są także ze względu na właściwości przeciwbólowe. W badaniach wykazano, że kurkumina daje podobny efekt przeciwbólowy do leku- acetaminofenu^[10]. Przeciwzapalne działanie kurkuminy wykorzystywane może być także w leczeniu przewlekłego bólu towarzyszącego osteoporozie^[11][12].

Kurkumina ma wpływ na biochemię mózgu i stan psychiczny.

Jednym z częstych powodów zaburzeń pracy układu nerwowego jest nadaktywność glutaminianu, co może powodować śmierć neuronów przez nadmierny napływ jonów wapnia do ich wnętrza. Jak się okazuje, kurkumina chroni przed ekscytotoksycznością glutaminianu^[13]. Co ważne, glutaminian w nadmiarze obniża stężenie neurotroficznego czynnika BDNF. Kurkumina odwraca również ten efekt^[13]. Ochrona neuronów przed śmiercią występuje także w przypadku neurotoksyczności wywołanej nadmiernym stresem, a dzięki temu kurkumina pozwala zapobiec też spadkom funkcji kognitywnych^[14].

Niski BDNF jest jedną z potencjalnych przyczyn rozwoju depresji, a wiele leków przeciwdepresyjnych swoją skuteczność zawdzięcza między innymi stymulacji wzrostu tego czynnika. Kurkumina, poza wpływem na BDNF, może także przeciwdziałać depresji przez wpływ na układy monoaminergiczne, między innymi dopaminy i serotoniny^[15]. W badaniach na ludziach przez 12 miesięcy wykazano, że nawet niewielka dawka kurkuminy daje lepszą poprawę w symptomach depresyjnych, niż to stwierdzono w grupie placebo^[16]. Wykazano także, że dodanie kurkuminy do kuracji fluoksetyną (lek SSRI) może poprawić jej efektywność^[17]. Natomiast po dodaniu kurkuminy do leczenia escitalopramem lub wenlafaksyną zanotowano szybsze osiąganie efektów terapeutycznych^[18]. U otyłych osób stwierdzono także działanie przeciwlękowe kurkuminy^[19].

Kurkumina służy także dobrej kondycji układu sercowo-naczyniowego.

Ten polifenol przyczynia się do jednoczesnego obniżenia stężenia triglicerydów we krwi i wzrostu tlenku azotu^[20]. Tlenek azotu, jako hormon gazowy wpływa na rozkurczanie mięśni gładkich naczyń krwionośnych, zwiększając tym samym ich światło. Dzięki temu usprawnia się przepływ krwi oraz możliwe jest obniżenie ciśnienia tętniczego, szczególnie skurczowego^[21].

Również osoby z zaburzeniami gospodarki glukozowej skorzystają z tej złocistej substancji.

Przy niskiej wrażliwości komórek na działanie insuliny i nadmiernych stężeniach glukozy we krwi stosuje się środki aktywujące AMPK, takie jak metformina czy berberyna. Również kurkumina ma takie działanie^[22]. Co ciekawe, w aspekcie nasilania metabolizmu glukozy kurkumina wykazuje dużą synergię z insuliną, dzięki czemu poziom cukru we krwi obniżany jest efektywniej^[23]. W badaniach stwierdzono, że regularne przyjmowanie kurkuminy znacznie zmniejsza ryzyko zachorowania na cukrzycę typu II i pozwala utrzymać dobrą kondycję komórek trzustki^[24].

Dzięki działaniu przeciwutleniającemu wspierany jest ogół zdrowia organizmu.

Nadmiar wolnych rodników przy niedoborze substancji przeciwutleniających określany jest mianem stresu oksydacyjnego. Ten stan w nadmiarze jest definitywnie szkodliwy, gdyż reaktywne formy tlenu mogą uszkadzać cząsteczki DNA, białek i lipidów. W dłuższej perspektywie zwiększa to ryzyko rozwoju chorób przewlekłych oraz przyspiesza starzenie się organizmu. Kurkumina ma silne właściwości antyoksydacyjne, a jej zastosowanie przyczynia się do wzrostu profilu endogennych enzymów przeciwutleniających, takich jak SOD i glutation^[25].

Podsumowując, kurkumina jest jedną z najbardziej sprzyjających zdrowiu substancji pochodzenia naturalnego.

Szerokie spektrum działania sprawia, że kurkumina może być wykorzystywana w ramach profilaktyki zdrowotnej oraz by poprawić zdrowie ogólne. W pewnych aspektach jej działanie jest na tyle silne, że kurkuminę stosuje się również w celach stricte terapeutycznych w konkretnych jednostkach chorobowych, szczególnie w leczeniu nowotworów. Niestety, niska biodostępność kurkuminy zmusza do szukania rozwiązań poprawiających jej wchłanialność, a jednym z najlepszych możliwych wyborów, gdy poszukujemy wysokiej efektywności jest podanie kurkuminy we wlewie dożylnym, pomijając procesy ograniczające przyswajalność na poziomie układu trawiennego.

Źródła

[bg_collapse view="button-green" color="#4a4949" expand_text="Referencje" collapse_text="Referencje" ]

[1] http://www.jivasupplements.org/assets/applets/Curcumin-_Biological_and_medicinal_properties.pdf

[2] https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1434783/

[3]

[4] https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17999464

[5] https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3918523/

[6] https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21314329

[7] https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20056736

[8] https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16219905

[9] https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18593936

[10] https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23526055

[11] https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20657536

[12] https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21194249

[13] https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18420184

[14] https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19540859

[15] https://www.semanticscholar.org/paper/Multiple-antidepressant-potential-modes-of-action-Lopresti-Hood/4b1df1078794faf3c7e36b97be2974ca2d49a8ce

[16] https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27723543

[17] https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23832433

[18] https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23673908

[19] https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25776839

[20] https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23013352

[21] https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21742514

[22] https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20205235

[23] https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20561944

[24]

[25] https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19900435

[/bg_collapse]